یک الله اکبر شب 16 آذر برای شهدای سبز چیز زیادی نیست!

دوشنبه شبه!نشستم توی خونه دارم فکر می کنم به اون چه گذشت!چه شوق و ذوقی داشتیم، می رفتیم تو خیابونا تمرینِ دموکراسی می کردیم.زخمای دلمون رو فریاد می زدیم.بعد انتخابات هم که فضای بیم و امید بود.سیگارم رو روشن می کنم می رم دم پنجره،خیابون رو نگاه می کنم، کف خیابون رو، جایی که جوونای سرزمینم رو با گلوله بهش دوختن.یاد اون روزا که می افتم دوست دارم همه سیگارای دنیا رو یه جا پک بزنم.اصلا خود این سیگار هم یاد اشک آوری که تو هفت تیر زدن میندازه،سر و صدا میاد از تو راه پله،آهان همسایه ها دارن میرن پشت بوم الله اکبر بگن،واقعا یه الله اکبر برای این که اون روزا تو تاریخ ثبت شه برای شهدای سبز زیاده؟سیگارو خاموش می کنم.منم میرم بالا،صدا میاد

الله اکبر

مرگ بر دیکتاتور

یا حسین میر حسین

نه جنبش هنوزم زنده است

این نوشته در Uncategorized ارسال شده. این نوشته را نشانه‌گذاری کنید.

بیان دیدگاه